Με πολύ ενδιαφέρον για την ίδια τη χώρα αλλά και την Ευρώπη αναμένονται οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία.

Αν και ο Απρίλιος είναι μακριά, ιδιαίτερα για την πολιτική ζωή, ωστόσο τα κόμματα ετοιμάζονται από τώρα για τις πιθανές υποψηφιότητες – η γκολική Δεξιά («Ρεπουμπλικανοί») θα επιλέξει τον υποψήφιό της στις εσωκομματικές εκλογές της 4ης Δεκεμβρίου.

Οι επίδοξοι αντίπαλοι του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν για την προεδρική κούρσα βρίσκονται στο πεδίο του ενδιαφέροντος των δημοσκοπήσεων. Οι περισσότεροι από τους πιθανούς υποψηφίους θέλουν να κάνουν απλώς μια καλή εμφάνιση στην πολιτική σκηνή, κερδίζοντας ένα ικανοποιητικό ποσοστό. Υπάρχουν κι εκείνοι, όμως, που φιλοδοξούν να ανατρέψουν το δίπολο Μακρόν –Λεπέν στον δεύτερο γύρο, που παραμένει ως το πιο πιθανό σενάριο! Η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» συγκέντρωσε τις μετρήσεις του NSPPolls για κάθε διεκδικητή του «θρόνου» του Μακρόν (τα ποσοστά αφορούν στον πρώτο γύρο των εκλογών).

1 ΕΜΑΝΟΥΕΛ ΜΑΚΡΟΝ

Δημοκρατία Εμπρός – LREM: 24,3%

Ο κεντρώος Εμανουέλ (πρώην υπουργός Οικονομικών στη σοσιαλιστική κυβέρνηση Ολάντ), που συγκρότησε δικό του κόμμα και νίκησε εύκολα τη Λεπέν στον δεύτερο γύρο, ίσως ξαναζήσει την ίδια αναμέτρηση τον Απρίλιο, αν και πολλοί μιλούν για ανατροπές.

2 ΜΑΡΙΝ ΛΕΠΕΝ

Εθνικός Συναγερμός: 17,5%

Προσπάθησε πολύ να λειάνει τις αιχμηρές ακροδεξιές και αντισημιτικές γωνίες του κόμματος «Εθνικό Μέτωπο» που ίδρυσε ο πατέρας της. Αλλαξε όνομα και παρουσίασε ένα εθνολαϊκιστικό κόμμα, με σύνθημα «Η Γαλλία στους Γάλλους». Στις περιφερειακές εκλογές του Ιουνίου δεν πέτυχε τις νίκες που είχε άλλοτε. Τον Απρίλιο θα είναι η τρίτη της απόπειρα να εκλεγεί πρόεδρος.

3 ΕΡΙΚ ΖΕΜΟΥΡ

Ανεξάρτητος: 16,3%

Εχει γίνει ο… εφιάλτης της Λεπέν. Αν και δηλώνει ανεξάρτητος, είναι γνωστός ακροδεξιός και σε αρκετές δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών πλησιάζει ή και ξεπερνά τη Λεπέν. Η ρητορική του είναι ακραία ρατσιστική, αντιμεταναστευτική και αντιευρωπαϊκή και έχει αγγίξει όλους όσοι θεωρούν πως η Λεπέν «κουράστηκε». Δεν έχει ιδρύσει δικό του κόμμα και δεν είναι σίγουρο ότι θα φθάσει στην κάλπη.

 4 ΖΑΒΙΕ ΜΠΕΡΤΡΑΝ

Ανεξάρτητος: 13,5%

Πρώην υπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Σαρκοζί, εγκατέλειψε τους δεξιούς «Ρεπουμπλικανούς» (μετεξέλιξη του γκολικού UMP) και θέλει να κατέβει ως ανεξάρτητος. Τελικά, θα λάβει μέρος στις εσωκομματικές εκλογές των «Ρεπουμπλικανών», τον Δεκέμβριο.

5 ΒΑΛΕΡΙ ΠΕΚΡΕΣ

Ανεξάρτητη: 10%

Ηταν υπουργός Οικονομίας επί Σαρκοζί και τώρα πρόεδρος της περιοχής Ιλ-Ντε-Φρανς, που περικλείει και το Παρίσι. Περιγράφει τον εαυτό της ως μίγμα της Ανγκελα Μέρκελ (κατά δύο τρίτα) και της Μάργκαρετ Θάτσερ (κατά ένα τρίτο) για να δείξει πως θα καθοδηγήσει την οικονομία με σιδηρά πυγμή. Θα λάβει μέρος στις εκλογές των «Ρεπουμπλικανών».

6 ΖΑΝ-ΛΙΚ ΜΕΛΑΝΣΟΝ

«Ανυπότακτη Γαλλία»: 8,3%

Αλλος ένας Γάλλος πολιτικός που έχει προσπαθήσει, ανεπιτυχώς, δύο φορές να εκλεγεί πρόεδρος. Πρώην Σοσιαλιστής, έχει ηγηθεί διαφόρων αριστερών ομάδων και η εμβέλειά του φθάνει έως το 10% στον πρώτο γύρο.

 7 ΜΙΣΕΛ ΜΠΑΡΝΙΕ

«Ρεπουμπλικανοί»: 8%

Ο πρώην διαπραγματευτής της Ε.Ε. για το Brexit είναι λιγότερο γνωστός στη χώρα του απ’ ό,τι στη Βρετανία. Εγκατέλειψε τις Βρυξέλλες για να αναμετρηθεί με τους άλλους δελφίνους της γκολικής Δεξιάς, προκειμένου να αγωνιστεί για την προεδρία.

8 ΓΙΑΝΙΚ ΖΑΝΤΟ

Οικολόγοι: 7,8%

Θα προσπαθήσει να αναμετρηθεί με την πράσινη «σημαία» των Οικολόγων. Στις προεδρικές εκλογές του 2017, αποσύρθηκε προς χάριν του Μπενουά Αμόν.

 9 AΝ ΙΝΤΑΛΓΚΟ

Σοσιαλιστικό Κόμμα: 5,2%

Η πρώτη γυναίκα δήμαρχος της γαλλικής πρωτεύουσας -για δύο θητείες μάλιστα-, γνωστή για τις οικολογικές της ανησυχίες, θα είναι υποψήφια και θα υποστηριχθεί από το κόμμα της, όπως όλα δείχνουν.

10 ΝΙΚΟΛΑ ΝΤΙΠΟΝ-ΕΝΙΑΝ

«Ορθια Γαλλία»: 2,2%

Το «Debout La France» είναι ένα εθνικιστικό, αντιευρωπαϊκό κόμμα, που προσομοιάζει με το κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ στη Βρετανία και υποστηρίζει με φανατισμό την έξοδο της Γαλλίας από την Ε.Ε.

Αυτοί που κυμαίνονται στο 2-3%

Υπάρχουν και άλλοι πιθανοί υποψήφιοι, που δεν αναμένεται να συγκεντρώσουν πάνω από 2-3% των ψήφων: Μεταξύ αυτών, ο Σοσιαλιστής Αρνό Μοντμπούρ, ο Φαμπιέν Ρουσέλ του Κομμουνιστικού Κόμματος, ο Ζαν Λασάλ της «Αντίστασης» και η Ναταλί Αρτό του «Εργατικού Αγώνα».