Η ελληνική πολιτική σκηνή έχει γίνει μονοθεματική την τελευταία δεκαετία. Αναμασώνται ορολογίες και ιδεολογήματα για την πορεία της χώρας στο μέλλον. Δυστυχώς ελάχιστοι είναι αυτοί που βλέπουν πως η Ελλάδα δεν έχει (μόνο) οικονομικό πρόβλημα.

Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης*

Για να το πούμε απλά και λαϊκά. Η Ελλάδα δεν είναι δυτικό κράτος, ούτε καν ανατολίτικο. Είμαστε μία κρατική δομή που μπορείς να την αποκαλέσεις «ευρωπαΐζουσα» αλλά παραμένει… αφρικανική. Ναι, ενοχλεί ο χαρακτηρισμός.

Αλλά η κατάσταση είναι απλή και συνάμα πολύπλοκη. Έχουμε ένα κράτος εχθρικό προς τον πολίτη με απαρχαιωμένους νόμους και δομές που φτιάχτηκαν για εμάς αλλά χωρίς εμάς, ωσάν να ήμασταν αποικία δυτικών… Προσπαθούμε να γίνουμε κοινωνοί της ευρωπαϊκής πραγματικότητας και του πολιτισμού, αλλά «επιτροπές κατοίκων», συλλογικότητες, υπερευαισθησία και παρελθοντολαγνεία μάς κρατούν κολλημένους πολλά χρόνια πίσω από το 2018.

Στο παραπάνω κοκτέιλ, βάλε και το βαλκανικό ταμπεραμέντο και την γειτνίαση με λαούς οι οποίοι, ας το παραδεχθούμε, δεν μας αφήνουν στην ησυχία μας και έχεις ένα μείγμα ενός λαού φοβικού, που δεν κοιτά μπροστά αλλά καλύπτει συνεχώς τα νώτα του και επιζητά την ασφαλή αγκάλη του Δημοσίου…

Θες το άσυλο, θέλεις η πολιτική ορθότητα που επιβάλλει την ποινικοποίηση του όρου «λαθρομετανάστης», θέλεις οι άδειες στους δολοφόνους της 17 Νοέμβρη, θες η μη ολοκλήρωση της δίκης της Χρυσής Αυγής, θέλεις το Ελληνικό που δεν προχωρά, θες η Τιτάν που γίνεται άλλη μία εταιρεία που εγκαταλείπει την Ελλάδα, κάτι θέλεις τέλος πάντων, αλλά δεν το έχεις… Δεν έχεις ένα κράτος που δίνει λύσεις, δεν έχεις ένα κράτος που κοιτά την ευημερία του, αλλά για ψηφοθηρικούς λόγους, κοιτά την ικανοποίηση συμφερόντων συντεχνιών και μικρών ομάδων.

Το στοίχημα των επόμενων κυβερνήσεων δεν είναι ούτε η έξοδος στις αγορές, ούτε η μη περικοπή των συντάξεων. Αυτά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε μπας και σωθούμε στην κάλπη. Η χώρα χρειάζεται μία κυβέρνηση που θα μπορεί να αντιμετωπίσει το πολιτικό κόστος, να πάρει αποφάσεις πάνω της, να τις υποστηρίξει και να σπάσει τα δεσμά του παρελθόντος.

Η Συνταγματική Αναθεώρηση είναι ο μόνος δρόμος, αρκεί αυτή να γίνει με γνώμονα το καλό της χώρας. Προκειμένου η Ελλάδα να μπορέσει να γίνει ξανά μετά από χιλιάδες χρόνια, φάρος προόδου και ανανέωσης. Η χώρα παρά την καταστροφή της τελευταίας δεκαετίας, έχει την πιο μορφωμένη νέα γενιά από την γέννηση του έθνους/γένους, εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Ναι, το δημογραφικό είναι η «βόμβα» στα θεμέλια του κράτους, ωστόσο μια κυβέρνηση με όραμα μπορεί να ανακόψει την σμίκρυνση του λαού, να βάλει στο «παιχνίδι» την Ομογένεια και να δημιουργήσει ευκαιρίες. Αυτό είναι και πρέπει να είναι το στοίχημα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, πρέπει και οφείλει να δράσει με ορίζοντα πέραν της τετρατίας. Να δώσει βάση στην Συνταγματική Αναθεώρηση και οι όποιες αλλαγές να πηγάζουν από τα θέλω του λαού και τις ανάγκες που επιβάλλονται σε μία σύγχρονη κοινωνία από την παγκοσμιότητα.