Κλειδί στον σχεδιασμό του Μ. Μαξίμου είναι η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να προηγηθεί η ψήφιση της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ετσι επισπεύδονται οι διαδικασίες και αύριο κατατίθεται στη Βουλή. Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν τις προθέσεις του πρωθυπουργού, εκτιμούν πως με αυτή την κίνηση «ησυχάζει» κι αισθάνεται τα χέρια του εντελώς λυμένα. Καθώς ακόμα και στη λίγο πιθανή περίπτωση να υπάρξουν αντιδράσεις ή και διαφοροποιήσεις γαλάζιων βουλευτών  θα έχει τη δυνατότητα να ανανεώσει τη λαϊκή εντολή, κατοχυρώνοντας πλήρως την κυριαρχία του στη Ν.Δ.

Η οριστική απόφαση για την επίσπευση της κατάθεσης λήφθηκε μετά τις προχθεσινές συναντήσεις του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς και κυρίως με τη Φώφη Γεννηματά. Η πρόεδρος του ΚΙΝ.ΑΛ. κατέστησε σαφές ότι δεν προτίθεται να συμφωνήσει με το μπόνους των 50 εδρών, έστω κι αν κατανέμονται κλιμακωτά και το ποσοστό για την αυτοδυναμία αγγίζει το 37-38%. Το ΚΙΝ.ΑΛ. ήταν το μόνο κόμμα με το οποίο θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία για τον νέο εκλογικό νόμο, αλλά αυτή η δυνατότητα εξαντλήθηκε στη συνάντηση Μητσοτάκη-Γεννηματά. Καθώς και οι δυο πλευρές επέμειναν στις θέσεις τους.

ΕΤΣΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ αποφάσισε να προχωρήσει μόνος του (ίσως και με τη σύμπραξη της Ελληνικής Λύσης), προκειμένου από τις 22 Ιανουαρίου -όταν θα ψηφιστεί ο νέος εκλογικός νόμος- να έχει όλη την άνεση των κινήσεων, σε κάθε περίπτωση.

ΣΥΜΦΩΝΑ με πληροφορίες, ο Κ. Μητσοτάκης δεν επιθυμεί να πάει σε διπλές εκλογές, παρότι δέχεται σχετικές εισηγήσεις. Ολα τα δεδομένα δείχνουν ότι εφόσον ο Κ. Μητσοτάκης αποφασίσει να παίξει το χαρτί των διπλών εκλογών προκειμένου να «κάψει» την απλή αναλογική, έχει τις πιθανότητες με το μέρος του να το πετύχει. Κάτι που θα του εξασφάλιζε την απαλλαγή από το άγχος της ακυβερνησίας που σημαίνει η απλή αναλογική -και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες διεθνούς έντασης και αβεβαιότητας- και ταυτοχρόνως θα μηδένιζε το κοντέρ, αρχίζοντας μια νέα καθαρή τετραετία. Αλλωστε το ενδεχόμενο διπλών εκλογών πριν από το συνέδριο του αμήχανου και ανέτοιμου ΣΥΡΙΖΑ «στοιχειώνει τα όνειρα» της Κουμουνδούρου. Αυτό το ενδεχόμενο φαίνεται πως είναι ο χειρότερος φόβος του Αλέξη Τσίπρα και γι’ αυτό προσπαθεί να το «ξορκίσει».

ΩΣΤΟΣΟ ο πρωθυπουργός προτιμά τη θεσμική συνέπεια της εξάντλησης της 4ετίας, συνεκτιμώντας και την επιθυμία της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινής γνώμης, η οποία θέλει σταθερότητα και όχι εκλογές. Από την άλλη πλευρά, όμως, ο Κ. Μητσοτάκης φέρεται αποφασισμένος να μην επιτρέψει τη δημιουργία κλίματος αμφισβητήσεων και «προσωπικών στρατηγικών». Ξέροντας ότι κάτι τέτοιο θα υπονόμευε τη συντεταγμένη πορεία της κυβέρνησης στο δύσκολο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμά της, αλλά και θα αφαιρούσε πολιτική ισχύ από την κυβέρνησή του. Ενδεχόμενη αμφισβήτηση της επιλογής που θα κάνει για το πρόσωπο του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από βουλευτές της Ν.Δ. θα σήμαινε εσωστρέφεια, αλλά και απώλεια της συμπαγούς εικόνας που έχει η κυβέρνηση. Αυτό, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, είναι κάτι που απασχολεί τον πρωθυπουργό, ο οποίος έχει καταστήσει σαφές ότι θέλει παραγωγή μεταρρυθμιστικού κυβερνητικού έργου και όχι «εσωτερική διαπραγμάτευση».

ΤΟ ΤΙ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ τελικά στις αποφάσεις του Μ. Μαξίμου ασφαλώς θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την ύπαρξη ή όχι εσωκομματικών αντιδράσεων στο πρόσωπο που θα επιλέξει. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, το πρόσωπο στο οποίο προσανατολίζεται ο Κ. Μητσοτάκης είναι ένα πρόσωπο που έχει τα πολιτικά και ενωτικά χαρακτηριστικά που απαιτούν οι καιροί, αλλά μπορεί να μη γίνει εύκολα αποδεκτό από ορισμένες τάσεις της Ν.Δ. Ωστόσο ο πρωθυπουργός είναι αποφασισμένος να μην μπει σε «εσωκομματικό παζάρι». Φέρεται να θέλει η πρόταση του για τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας να γίνει σεβαστή. Κι έτσι έφερε πιο νωρίς την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου, ώστε να είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή, εφόσον προκύψει η ανάγκη διπλών εκλογών. Αλλά και εκπέμπει ένα μήνυμα αποφασιστικότητας προς κάθε κατεύθυνση.

ΟΠΩΣ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ, ο Κ. Μητσοτάκης δεν θέλει μόνο έναν καθαρό ορίζοντα 4ετίας. Θέλει κι ένα καθαρό εσωκομματικό τοπίο, το οποίο θα μπορεί να αντέξει και να στηρίξει, με ενιαίο και συμπαγή τρόπο, τη δύσκολη μεταρρυθμιστική προσπάθεια της κυβέρνησής του.