Τη δικαστική οδό φαίνεται πως παίρνουν σταδιακά πολλές υποθέσεις που αφορούν στον εμβολιασμό και την έμμεση υποχρεωτικότητά του σε κάποιες ομάδες εργαζομένων. Δύο εβδομάδες εφαρμογής μετρά το μέτρο της αναστολής εργασίας σε εργαζομένους προνοιακών δομών, ενώ από την προσεχή Τετάρτη το ίδιο μέτρο θα εφαρμοστεί σε υγειονομικούς.

Αν και υπάρχουν ήδη κάποιες αποφάσεις Πρωτοδικείων της χώρας για το ζήτημα αυτό, τον «δρόμο» θα χαράξει το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου στις 8 Οκτωβρίου θα συζητηθεί η προσφυγή των 46 ανδρών της ΕΜΑΚ που ζητούν την ακύρωση της διαταγής του Αρχηγείου του Πυροσβεστικού Σώματος για υποχρεωτικό εμβολιασμό του προσωπικού του εν λόγω σώματος.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι ήδη το τμήμα Αναστολών του ΣτΕ απέρριψε την αίτηση αναστολής του μέτρου, με το σκεπτικό ότι επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος, οι οποίοι συνίστανται στην ανάγκη διασφάλισης της αδιάλειπτης και ακώλυτης λειτουργίας των Ειδικών Μονάδων του Πυροσβεστικού Σώματος που είναι επιφορτισμένες με την αντιμετώπιση καταστροφών, επιβάλλουν τον εμβολιασμό τους.

«Η λειτουργία, μάλιστα, αυτή δεν αρκεί να είναι μόνο συνεχής, αλλά πρέπει, εν όψει του ειδικού και κρίσιμου χαρακτήρα των εν λόγω υπηρεσιών για την αντιμετώπιση καταστροφών, να στηρίζεται στην πλήρη διαθεσιμότητα του υπηρετούντος προσωπικού τους, η οποία είναι δυνατόν να διαταραχθεί σοβαρά σε περίπτωση που τα μέλη του προσβληθούν και νοσήσουν από τον κορονοϊό Covid-19», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην απόφαση.

Δύο Πρωτοδικεία 

Υπέρ της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού φαίνεται πως τάχθηκαν δύο πρωτοβάθμια δικαστήρια, με τις αποφάσεις, όμως, να έχουν προσωρινό χαρακτήρα. Ειδικότερα, δικαστήριο του Κιλκίς απέρριψε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε εργαζόμενη κατά της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού. Η αιτούσα ζητούσε από το Πρωτοδικείο του Κιλκίς την προσωρινή αναστολή της εφαρμογής του νόμου για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στη δομή όπου εργάζεται. Η εργαζόμενη επικαλέσθηκε λόγους υγείας, οι οποίοι θα έπρεπε να επιτρέψουν την εξαίρεσή της από την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού, ενώ υποστήριξε ότι το μέτρο είναι αντισυνταγματικό. Ωστόσο, το δικαστήριο έκρινε ότι οι προβαλλόμενοι ιατρικοί λόγοι δεν καλύπτονται από τις σχετικές προβλέψεις του πρόσφατου νόμου, ενώ, απαντώντας στον ισχυρισμό περί αντισυνταγματικότητας, οι δικαστές ανέφεραν: «Από καμία αντισυνταγματικότητα δεν πάσχουν, όπως αβασίμως επικαλείται η αιτούσα, καθότι με αυτές προστατεύεται το υπέρτατης αξίας έννομο αγαθό της υγείας και της ζωής του συνόλου των πολιτών και ιδίως των ευπαθών ομάδων».

Μία ακόμη απορριπτική δικαστική απόφαση ήρθε από το Πρωτοδικείο του Βόλου, το οποίο απέρριψε, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, την αίτηση 19 εργαζομένων στην Κοινωφελή Επιχείρηση Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης του Δήμου Βόλου (δομή στήριξης ευπαθών ατόμων και ηλικιωμένων), που ζητούσαν την αναστολή της εφαρμογής του νόμου για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού στο πρόγραμμα στο οποίο εργάζονται, επικαλούμενοι μεταξύ άλλων και την αντισυνταγματικότητα του νόμου. Μάλιστα, στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται πως κατά τον χρόνο αναστολής καθηκόντων, ο οποίος δεν λογίζεται ως χρόνος πραγματικής δημόσιας υπηρεσίας, οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι δεν θα λαμβάνουν τις αποδοχές τους, αλλά σε περίπτωση που εμβολιαστούν και μετά τη συμπλήρωση 14 ημερών από την ολοκλήρωση του εμβολιασμού τους η επιχείρηση θα πρέπει να άρει την αναστολή.

Αρειος Πάγος 

Την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού όταν αυτή επιβάλλεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος περιέγραψε σε γνωμοδότησή του και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Λάμπρος Σοφουλάκης, απαντώντας σε αίτηση δικηγόρου, με την οποία ζητούσε έκδοση γνωμοδότησης για το «αν η εκ μέρους των Οργάνων της Διοίκησης της Ελληνικής Πολιτείας επιβολή του υποχρεωτικού εμβολιασμού συνιστά εγκληματικές πράξεις (παράνομης βίας, σωματικής βλάβης, απειλής, κατά περίπτωση και ενίοτε κατά συρροή), κατά αντικειμενική υπόσταση, ανεξαρτήτως της υποκειμενικής υποστάσεως».

Ο ανώτατος εισαγγελικός λειτουργός δήλωσε πως ο Αρειος Πάγος είναι αναρμόδιος να πάρει θέση για το θέμα, καθώς η έκδοση γνωμοδότησης «δεν είναι επιτρεπτή, αφενός, διότι τίθεται από μέρους μεμονωμένου ιδιώτη και αφορά νομικό προβληματισμό του ιδίου, επί γενικού και αφηρημένα διατυπούμενου ερωτήματος και, αφετέρου, για το αν πράγματι το αναφερόμενο συνιστά ή όχι αξιόποινη συμπεριφορά, και ποιας νομοτυπικής μορφής, αποκλειστικά αρμόδιες να αποφανθούν είναι οι εισαγγελικές και δικαστικές Αρχές που θα επιληφθούν επί τη βάσει συγκεκριμένων κατά τα πραγματικά περιστατικά και στοιχεία συμπεριφορών, επ’ αφορμή μήνυσης, έγκλησης κ.λπ.».

Ωστόσο, στην «απάντησή» του ο κ. Σοφουλάκης υπενθύμισε τόσο τον χειρισμό της υπόθεσης των ΕΜΑΚ από το ΣτΕ όσο και την απόφαση του ίδιου δικαστηρίου σχετικά με τη διαγραφή νηπίου από δημοτικό παιδικό σταθμό (ΣτΕ 133/2021 Ολ. και 2387/2020, αντίστοιχα), όπου έγινε δεκτό «ότι ο εμβολιασμός ως απαραίτητο μέτρο για την πρόληψη της διάδοσης και την καταπολέμηση μεταδοτικών ασθενειών, που συνιστούν σοβαρό κίνδυνο για τη δημόσια Υγεία, είναι συνταγματικώς ανεκτή πράξη, χάριν του δημοσίου συμφέροντος». Κατά την ίδια απόφαση, «θα ήταν αντίθετη στην αρχή της ισότητας η αξίωση προσώπου να μην εμβολιαστεί, επικαλούμενο ότι δεν διατρέχει ατομικό κίνδυνο, εφόσον διαβιώνει σε ασφαλές περιβάλλον οφειλόμενο στο γεγονός ότι τα άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντός του έχουν εμβολιαστεί».