Στην τακτική των ανοιγμάτων που θα πιέσουν το Κίνημα Αλλαγής και τον Νίκο Ανδρουλάκη -αντίστοιχων με τα αποτυχημένα που απηύθυνε προς τη Φώφη Γεννηματά μετά το 2018 όταν πλέον η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν αδιαμφισβήτητα φαβορί για τη νίκη στις εκλογές- καταφεύγει ο Αλέξης Τσίπρας, μετά την κατάθεση του αιτήματος για πρόωρες εκλογές.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πείσει κανέναν, ούτε καν τα ίδια του τα στελέχη, ότι ζητά πρόωρες εκλογές για την προστασία της δημόσιας υγείας. Αλλωστε, σε όλες τις δημοσκοπήσεις και παρά τα κυβερνητικά λάθη, η κυβέρνηση προηγείται με μεγάλη διαφορά της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην εμπιστοσύνη για τη διαχείριση της πανδημίας.

Ολοι μαζί, όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ, προεδρικοί και εσωκομματική αντιπολίτευση, στηρίζουν το αίτημα Τσίπρα για πρόωρες εκλογές και τα «δεν πάει άλλο» που σπασμωδικά εκπέμπει η Κουμουνδούρου αλλά τελευταία και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Στα… κόκκινα

Με τον κίνδυνο να καταντήσει πολιτική καρικατούρα, εφόσον ο κ. Μητσοτάκης πάει σε εκλογές στο τέλος της τετραετίας, στον ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισαν να ζητήσουν εκλογές και να πορευτούν στα… κόκκινα του λαϊκισμού και της ακρότητας για να συμπαρασύρουν τον Νίκο Ανδρουλάκη στο «αντι-μητσοτακικό» μέτωπο. Και αν δεν παρασυρθεί, να τον εκθέσουν στους προοδευτικούς πολίτες!

Αυτό είναι το μέγα σχέδιο της Κουμουνδούρου για να αντιμετωπίσουν την πίεση που υφίστανται και από τη δημοσκοπική άνοδο του Κινήματος Αλλαγής σε όλες τις μετρήσεις. Και σε αυτές που η Κουμουνδούρου δεν αποδέχεται και απαξιώνει, αλλά και σε αυτές τις οποίες η Κουμουνδούρου αποδέχεται ως εργαλεία πολιτικής ανάλυσης.

Ως εκ τούτου, οι… μαγκιές του Πολάκη στα social media για δημοσκοπήσεις-«αηδία» είναι για άλλη μία φορά εκτός γραμμής ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εντός γραμμής Τσίπρα, ο οποίος έχει λόγους να συντηρεί τον ακραίο, αντισυστημικό λόγο για να συνομιλεί με το λούμπεν στοιχείο και τους εκπροσώπους του, που παραμένουν φανατικοί οπαδοί του.

Αυτό που προσπαθεί να πει ο κ. Τσίπρας στους προοδευτικούς πολίτες είναι ότι εάν ο Νίκος Ανδρουλάκης θέλει να συνεχίσει να μιλά στο όνομα της δημοκρατικής παράταξης, τότε οφείλει να μιλά απέναντι στη «δεξιά πολιτική της κυβέρνησης», απέναντι «στη Δεξιά του Μητσοτάκη».

Τόσο ρηχά, τόσο απλοϊκά, τόσο απροετοίμαστα, τόσο ερασιτεχνικά.

Το πολιτικό σκεπτικό της Κουμουνδούρου είναι ότι με αυτήν την τακτική ο Νίκος Ανδρουλάκης θα αναγκαστεί να ανταποκριθεί στην πρόσκληση Τσίπρα για συμμετοχή του ΚΙΝΑΛ στο ενιαίο αντιπολιτευτικό μέτωπο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει έναν ακόμα σύμμαχο και θα βάλει τις βάσεις και για τη συγκρότηση της «προοδευτικής κυβέρνησης». Και αν δεν ανταποκριθεί, τότε οι προοδευτικοί ψηφοφόροι δύσκολα θα εμπιστευτούν ένα ΚΙΝΑΛ που δεν αποκλείει κατηγορηματικά τη συνεργασία με τη Ν.Δ.

Αυτά λένε στην Κουμουνδούρου, τα λένε και μεταξύ τους για να τα «χωνέψουν», τα λέει και ο κ. Τσίπρας στους κατ’ εντολήν αρθρογράφους του ΣΥΡΙΖΑ να τα επικοινωνούν, μήπως και περάσουν προς τα έξω. Ωστόσο, αγνοούν τα βασικά.

» ΠΡΩΤΟΝ, ο κ. Ανδρουλάκης ήδη προηγείται του κ. Τσίπρα στο ποιος είναι ο ποιος αυθεντικός εκπρόσωπος της Κεντροαριστεράς, αλλά και στο ποιος είναι πιο προοδευτικός.

» ΔΕΥΤΕΡΟΝ, η άνοδος του Κινήματος Αλλαγής οφείλεται κυρίως στη μετακίνηση ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΙΝΑΛ. Είτε απευθείας από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το ΚΙΝΑΛ είτε από τους προερχόμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ αναποφάσιστους που πάνε προς το ΚΙΝΑΛ.

» ΤΡΙΤΟΝ, στην Κουμουνδούρου επικρατούν ανησυχία και έλλειμμα στρατηγικής για το πώς θα αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα την παγίωση της διαφοράς με τη Ν.Δ. πάνω από δέκα μονάδες και τη δημοσκοπική άνοδο του ΚΙΝΑΛ, επειδή γνωρίζουν ότι δεν έχει κανένα λόγο ο κ. Ανδρουλάκης να χαρίσει στον κ. Τσίπρα την αντιπολιτευτική του τακτική και κριτική. Πολλώ δε μάλλον όταν θεωρεί ότι η αυστηρή αλλά υπεύθυνη και προγραμματική αντιπολίτευση είναι το στοιχείο που θα τον ξεχωρίσει από τον λαϊκιστή αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα τον ανεβάσει και άλλο στις δημοσκοπήσεις στην πορεία προς τις εθνικές εκλογές.

»ΤΕΤΑΡΤΟΝ, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν έχει κανένα συμφέρον να κλίνει είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ είτε προς τη Ν.Δ. ούτε να κάψει πρόωρα το χαρτί της «πολιτικής αυτονομίας».

Εχασε την ευκαιρία

Από την άλλη πλευρά, έτσι όπως έχει δημιουργηθεί η κατάσταση στο νέο πολιτικό σκηνικό, ο κ. Τσίπρας δεν έχει και πολλές εναλλακτικές. Είχε μία ευκαιρία να το… γυρίσει σε υπεύθυνη αντιπολίτευση αλλά δεν το έκανε, τώρα έχει πάρει αυτή τη θέση ο νέος παίκτης.

Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν καλά ότι για να υφίσταται σε ρεαλιστικούς όρους αίτημα «προοδευτικής κυβέρνησης» ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βγει πρώτο κόμμα. Αυτή η προοπτική σήμερα δεν υπάρχει και διαφαίνεται δύσκολο να υπάρξει. Μπορεί ο κ. Πολάκης να στενοχωριέται αλλά όλα τα κόμματα τις ίδιες δημοσκοπήσεις διαβάζουν και με βάση αυτές προγραμματίζουν τις επόμενες κινήσεις τους. Αυτό το «όνειρο» προσπαθεί να πιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ -και ο κ. Τσίπρας- με την ακραία αντιπολίτευση, το αίτημα για πρόωρες εκλογές που θα πασχίσει να το διατηρήσει «ζωντανό», την προσπάθεια συσπείρωσης όλων των δυνάμεων του κόμματος γύρω από τον κ. Τσίπρα και τα συνεχή ανοίγματα προς τον νέο πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ, με σκοπό όχι να συνεργαστούν, αλλά για να τον… εκθέσει» ως «φιλο-μητσοτακικό».